Centrum Outlook Express
OE PowerTool 4.5.5
Twój adres IP to: 3.236.100.210
Przeglądarka: CCBot/2.0 (https://commoncrawl.org/faq/)
Wyświetlanie zainstalowanych programów w skrypcie wiersza polecenia
Poniżej zamieszczam prosty skrypt shellowy pozwalający wyświetlić listę zainstalowanych programów:
@echo off
for /f "Tokens=*" %%i in ('reg query HKEY_LOCAL_MACHINE\SOFTWARE\Microsoft\Windows\CurrentVersion\Uninstall') do (
for /f "Tokens=3*" %%j in ('reg query "%%i" /v displayname 2^>nul') do (
if not %%j==VERSION echo %%j %%k
)
)
Kilka słów wyjaśnienia. Skrypt korzysta z programu reg.exe. Jest on domyślnie w Windows XP. W Windows 2000 należy go sobie doinstalować z Resource Kit. Najpierw pobieramy listę podkluczy z klucza HKEY_LOCAL_MACHINE\SOFTWARE\Microsoft\Windows\CurrentVersion\Uninstall wywołując reg.exe z opcją query. Każdy podklucz oznacza jeden program. Linijki zawierające nazwy tych podkluczy są po kolei w pętli podstawiane do zmiennej i. "Tokens=*" sprawia, że do zmiennej trafia wszystko, a nie tylko znaki znajdujące się przed pierwszą spacją w nazwie podklucza. Przy każdym przejściu pętli głównej druga pętla for próbuje odczytać dane zapisane w wartości DisplayName w podkluczu wskazanym w zmiennej i przez pętlę główną. Potem analizuje zwrócony tekst. Tekst ten zawiera nie tylko odczytane dane ale też linijki zaczynające się od VERSION. Za pomocą if odfiltrowujemy je i zostawiamy tylko te, które zawierają nazwę programu odczytaną z wartości DisplayName. Pozostaje jeszcze kwestia zmiennych j i k. Otóż w linijce z nazwą programu są na początku dwa wyrazy, które są nam niepotrzebne (nazwa wartości i typ). Dlatego za pomocą "Tokens=3*" informujemy pętlę for, że interesuje nas trzeci wyraz i następne. Trzeci wyraz trafia do zmiennej j, co widać w skrypcie. Reszta linijki trafia do zmiennej k, czego już nie widać. Dzieje się to automatycznie - dane wstawiane są do zmiennej, która jest następna w alfabecie po zmiennej wskazanej w pętli for. Na koniec tajemnicza instrukcja 2^>nul. Zapobiega ona wyświetlaniu błędów w przypadku nieobecności wartości DisplayName kierując strumień błędów do urządzenia pustego nul.W powyższym przykładzie pokazałem jak użyć pętli for do analizowania tego, co wyświetlają programy konsolowe. Pamiętajmy, że pętlą for możemy też analizować zawartość pliku, zawartość folderu (listę plików i katalogów), przetwarzać kolejne wartości (jak w klasycznej pętli for) oraz wykonywać akcje na wskazanym zbiorze plików (np. *.exe). Szczegółowe informacje znajdują się w pomocy systemowej.